เริ่มสะสมของเก่ากันยังไง
เคยมีคนรู้จักหลายคนถามคำถามที่ว่าเริ่มสะสมของเก่ากันตรงไหน ตอบยากเหลือเกินตอนเด็กๆจำได้ว่าเคยไปบ้านคนรู้จักท่านหนึ่ง ในบ้านมีของเก่าโบราณสะสมเก็บอยู่เต็มบ้านเข้าในบ้านแล้วเงียบๆ วังเวง ขนลุกยังไงบอกไม่ถูก มีรูปถ่ายเก่าโบราณปิดอยู่ผนังบ้านหลายสิบใบดูแล้วน่ากลัว โดยส่วนตัวแล้วเป็นคนกลัวผี...คิดในใจว่าเก็บของพวกนี้ไปได้อย่างไรชวนให้ขนลุกจริงๆ
ในตอนนั้นท่านผู้นั้นได้เล่าเรื่อง พร้อมยกตัวอย่างรูปถ่ายเก่าให้ฟังใบหนึ่ง...”รูปถ่าย
เก่าใบนี้ถ้าดูให้ลึกๆแล้วมีเรื่องราวต่างๆมากมาย...ผ่านกาลเวลามาหลายสิบปีเพื่อต้องการสื่อความสวยงามทางวัฒนธรรมให้ชนรุ่นหลัง” กระผมได้ฟังแล้วก็ฟังผ่านๆ ไม่เข้าใจความหมายเลยสักนิดขอรับ คิดเพียงอย่างเดียวว่าของสวยๆงามๆมีให้เก็บมากมาย ทำไมไม่เก็บกัน
ของเก่าที่กระผมซื้อเป็นสิ่งแรกในชีวิตคือ หนังสือเก่า ในตอนนั้นไม่ได้ตั้งใจซื้อคิดจะซื้อไปเดินสนามหลวง และได้ซื้อมาเล่มหนึ่งชื่อเรื่อง “ขุมทรัพย์เด็ก”พิมพ์ปี พ.ศ.๒๔๖๔ เขียนโดยเสถียรโกเศศ ไม่แพงด้วยขอรับ ๑๐ บ.เท่านั้น ก็ลองซื้อมาอ่าน สาเหตุที่ซื้อเพราะอยากรู้ว่าคนเขียนในสมัยนั้นเขียนอะไรไว้ ประมาณว่าอยากรู้เนื้อหาภายในเล่ม พอมาได้อ่านก็สนุกอีกแบบ อ่านแล้วเพลินดีขอรับ เริ่มจากเล่ม๑ ก็มีเล่ม ๒-๓ และต่อมาเรื่อยๆ ตอนนั้นไม่คิดว่าจะเก็บหนังสือเก่าครับ ที่ซื้อเพราะอยากอ่านเพียงอย่างเดียว
เริ่มต้นจากหนังสือเก่า ก็พัฒนามาซื้อรูปถ่ายเก่าโบราณต่อขอรับ....สาเหตุก็เพราะพอ
อ่านหนังสือแล้วโดยเฉพาะหนังสือประวัติศาสตร์ชาติไทยของเรา พอจะรู้ว่าใครเป็นใครบ้างได้เห็นรูปภาพก็อยากค้นหาคนในภาพ...จึงเริ่มซื้อหาคำตอบตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา บางคืนนั่งอ่านหนังสือโบราณ พร้อมทั้งดูภาพเก่าโบราณไปด้วย...ลืมกลัวผีไปเลยขอรับ สาเหตุเพราะใจไปจดจ่อกับเนื้อหาในหนังสือ และรูปภาพเก่า
มีคำถามหนึ่งที่ถูกถามเยอะพอสมควร คำถามที่ถูกถามคือ “ของเก่าสะสมนั้นเก็บอะไรบ้างเก็บทุกอย่างเลยไหม” คำตอบคือ...เก็บไม่ได้ทุกอย่างดอกขอรับ จะเก็บเฉพาะสิ่งที่สนใจเท่านั้น บางท่านเก็บเฉพาะตะเกียงเจ้าพายุ ในบ้านมีตะเกียงเจ้าพายุเป็นร้อยใบ บางท่านเก็บภาพถ่ายเก่าโบราณ หรือบางท่านเก็บตู้ เตียงเก่า ฯลฯ เพราะแต่ละคนก็จะมีของที่ชื่นชอบเพียงไม่กี่อย่างเท่านั้น และสิ่งที่นักสะสมของเก่ามือเก่ากลัวอย่างยิ่งคือ...ประเภทนักสะสมมือใหม่ ที่พึ่งเริ่มเก็บนั้น จะเก็บหลากหลาย...หรือหลายอย่างจนเกินไป ไม่ตรงแนวทางของตนเอง แต่ก็ไม่ใช่ว่าผิดนะขอรับ......เพียงแต่เป็นอันตรายกับสตางค์ในกระเป๋าเป็นอย่างยิ่ง...
นี่เป็นประสบการณ์เล็กๆน้อยๆของกระผม ท่านใดมีประสบการณ์อะไร หรืออยากแบ่งปันมาเล่าสู่กันฟังบางก็ดีขอรับ